Terug gaan naar je kindertijd kan heel nostalgisch en veilig zijn, maar ook ontzettend confronterend. Wanneer ik door mijn kinderdagboek blader lees ik krabbels over angst en stress die voor een zevenjarig kindje veel te groot waren.
Hoe meer ik schreef en tekende over mijn kindertijd, hoe minder ik het wilde delen. Het liefst liet ik niemand mijn gedichtenbundel lezen. Vanuit dit gevoel ontstond het idee om een apparaat om de bundel heen te bouwen die er door heen bladert. Het is niet meer gewoon een boek, maar een ervaring gecombineerd met bewegend beeld waarin het gevoel van nostalgie centraal staat.